Warning: file_get_contents(http://hydra17.nazwa.pl/linker/paczki/ladnebramy.szczecin.pl.txt): failed to open stream: HTTP request failed! HTTP/1.1 404 Not Found in /home/tymek10/ftp/ladnebramy.szczecin.pl/paka.php on line 5
J.T. był zachwycony, natomiast Madison cierpiała w milczeniu.

J.T. był zachwycony, natomiast Madison cierpiała w milczeniu.

  • Sylwana

J.T. był zachwycony, natomiast Madison cierpiała w milczeniu.

19 January 2021 by Sylwana

– Będę udawać Meryl Streep w ,,Pożegnaniu z Afryką’’ – oświadczyła wreszcie, demonstracyjnie ziewając. – Może dzięki temu nie usnę. – Jesteś senna ze względu na dużą wysokość – wyjaśniła Lucy. – Nie jestem senna, tylko śmiertelnie się nudzę. – Madison! – upomniała ją matka. – Przepraszam – mruknęła dziewczyna. Droga zwęziła się jeszcze bardziej. Spod kół wzbijały się coraz gęściejsze tumany kurzu. W końcu przed nimi ukazała się mała chatka z drewnianych bali, a obok niewielka szopa wciśnięta między świerki. W tym miejscu droga się kończyła. Lucy zatrzymała samochód za zakurzoną czerwoną półciężarówką. – To chyba tutaj – powiedziała. – O rany – jęknęła Madison. – Zupełnie jak Clint Eastwood w ,,Bez przebaczenia’’. Lucy uśmiechnęła się do siebie. Madison nieustannie dostarczała zajęcia miejscowej wypożyczalni wideo, domagając się ściągania najrozmaitszych filmów. Jedna z nauczycielek w skądinąd znienawidzonej szkole starała się podtrzymywać jej zainteresowanie filmem. Trzy wielkie, hałaśliwe kundle wybiegły z cienia i otoczyły samochód, obszczekując go i warcząc, jakby nigdy jeszcze nie widziały obcego. – Czy myślisz, że one gryzą? – zapytał niespokojnie J.T. – Założę się, że mają pchły – dodała Madison. Po chwili wahania Lucy zdecydowała się otworzyć okno i sprawdzić, jak psy zareagują. Nie rzuciły się do szyby. To chyba był dobry znak. – Halo! – zawołała. – Czy jest tu ktoś? Naraz psy ucichły. Żółty mieszaniec labradora przeciągnął się i ziewnął, odległy potomek owczarka niemieckiego rozciągnął się płasko na ziemi, a najmniejszy, o nieokreślonym rodowodzie, biały w czarne i brązowe łaty, zaczął biegać w kółko i dyszeć. – Słyszeliście jakiś głos? – zdziwiła się Lucy. J.T. potrząsnął głową, równie zdumiony jak ona. Ta wyprawa przerosła jego najśmielsze oczekiwania. Chłopak nagle znalazł się pośrodku dziczy w Wyomingu, w towarzystwie trzech nieprzyjaźnie nastawionych psów i bez żadnej ludzkiej istoty w polu widzenia. – Plato powinien przysłać z nami uzbrojonego strażnika – prychnęła Madison. Lucy westchnęła. – Zostańcie tutaj, a ja sprawdzę, czy rzeczywiście trafiliśmy we właściwe miejsce. Odpięła pas i ostrożnie wysiadła z samochodu. Psy nie zareagowały. – Widzisz, J.T.? – uśmiechnęła się do zdenerwowanego syna. – Wszystko w porządku. Skinął głową, ale nie wydawał się przekonany.

Posted in: Bez kategorii Tagged: tyszkiewicz, pierwszy pocałunek jak to zrobić, dodatki do czerwonej sukni,

Najczęściej czytane:

an43

182 - Mówiłeś, że się wycofujesz? - parsknęła, rozumiejąc, że ... [Read more...]

85

- Nie, to szeryf i mój brat... - Jaki to miało sens? Podniosła jasne oczy i spojrzała na kobietę. - Ja nie. Uśmiech zagościł na twarzy Sunny. - Ale twój ojciec uwielbiał twoją siostrę i teraz czuje się tak, jakby stracił część własnej duszy. Musi kogoś winić. - Chyba... chyba tak. - Cassidy przebiegł dreszcz. Spojrzała w intensywnie brązowe oczy Sunny. - Wejdź, proszę. W środku barak był tak samo zniszczony jak na zewnątrz. Na linoleum jaśniała wydeptana ścieżka, a wykładzina była cienka i brudna. Cassidy nie mogła sobie wyobrazić Briga - wolnego, dzikiego i zbuntowanego - mieszkającego tutaj, w tej klitce. Z radia przy zlewie płynęła muzyka gospel. Sunny ją wyłączyła. - Chcesz coś o nim wiedzieć? - Sunny podeszła do plastykowego krzesła przy stole. - O Brigu. - Tak. Oczy Sunny rozbłysły. - Wszyscy chyba chcemy. Nie zadzwonił, nie pisał i jest gdzieś daleko. Może już nie żyje. Nie potrafię powiedzieć. - Żyje. - Cassidy nie była w stanie uwierzyć, że Brig nie żyje. - Mam nadzieję, że jest tak jak mówisz. - Znowu uśmiechnęła się ze smutkiem. - Ale widzę nad nim wielki ból i... - potrząsnęła głową - ...i śmierć. Ogień i wodę. - Proszę posłuchać, nie wiem nic o pani wizjach, ani nie rozumiem ich znaczenia. Przyjechałam tutaj, bo chciałam, dowiedzieć się, czy wszystko w porządku z Brigiem, więc jeżeli będzie pani miała od niego jakieś wieści... Oj! Sunny nagle pochyliła się i złapała Cassidy za zdrową rękę. Ścisnęła ją kościstymi palcami i zamknęła oczy. Dziewczyna chciała uciec, wyrwać rękę, ale nie miała odwagi się poruszyć. Ciemnooka kobieta zaczęła wpatrywać się w dal przez ramię Cassidy widząc coś, czego nie mogli widzieć inni. Cassidy przeszły ciarki. Zagryzła dolną wargę. Ta kobieta była całkiem inna niż jej synowie. Była obezwładniająca. Na dworze zerwał się wiatr i szyld reklamujący czytanie z dłoni głośno zaskrzypiał. Cassidy zamarło serce. Sunny westchnęła. - Ja... zawsze będę wierzyć, że Brig żyje - oznajmiła Cassidy, uwalniając rękę. - Żyje i nic mu nie jest. Wróci do Prosperity i udowodni, że jest niewinny. Sunny spojrzała na nią zmęczonymi brązowymi oczami. - W przyszłości widzę tylko ból. - Kobieta nagle posmutniała. - Ból i śmierć. I ty będziesz tego przyczyną, Cassidy Buchanan. - Nie... - Cassidy była już przy drzwiach. Źle zrobiła, że tu przyszła. Szeryf miał rację. Sunny powinno się zamknąć w zakładzie dla psychicznie chorych, żeby opowiadała o swoich wizjach innym pacjentom. - Proszę powiedzieć Brigowi, że mi na nim zależy i że chciałabym wiedzieć, czy wszystko w porządku i... - To już zapisane. Wyjdziesz za mojego syna. - Wyjdę za niego? - powtórzyła Cassidy. - Ale przecież wyjechał. Mówiła pani nawet, że może nie żyje. - Chwyciła za klamkę i mocno pociągnęła. Podmuch wiatru wyrwał jej drzwi z ręki. Z hukiem uderzyły o ścianę. - Nie mówię o Brigu. - C...co? Nie o Brigu? Mówiła z przekonaniem. Cassidy zeskoczyła z prymitywnego stopnia i pobiegła do samochodu matki, ale głos Sunny podążał za nią niczym cień, którego nie można się pozbyć. - Cassidy Buchanan. - Głos unosił się na wietrze. - Wyjdziesz za mojego syna. O Boże, nie! Zabierz mnie stąd! Cassidy zaczęła gorączkowo szukać kluczyków. - Kiedyś, córko, zostaniesz żoną Chase’a. Część druga 1994 12 To Brig umiera, pomyślała Cassidy. Nie było innego wytłumaczenia. ... [Read more...]

- Możemy zaczekać - powiedziała zaniepokojona. - Nie musimy

się spieszyć. Skoro przemyślałeś sprawę jeszcze raz i... - Nie, nie o to chodzi - spojrzał na nią smutno. - Ja... Po prostu nie spałem z kobietą od dwóch czy trzech lat i... ... [Read more...]

Polecamy rowniez:


1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 Następne »

Copyright © 2020 ladnebramy.szczecin.pl

WordPress Theme by ThemeTaste