Antony prawdopodobnie nie zdąży wrócić na czas. Pia wolała nie zastanawiać się na razie nad tym. Rozpraszała ją obecność księcia. Zwłaszcza gdy niechcący dotknął kolanem jej nogi. - Dziwi mnie, że Wasza Wysokość nie namówił brata, by został przy żonie. R S Między ciemnymi brwiami Federica zarysowała się pio nowa zmarszczka. - Ludzie odpowiedzialni za cały kraj muszą czasami po; nosić ofiary. Tego wymaga nasza rola. Mamy obowiązki względem narodu i państwa. Sprawy prywatne są na dalszym planie. Księżna z pewnością już o tym mówiła. Wszyscy członkowie rodziny panującej muszą się temu podporządko wać. Poza tym obowiązuje ich również pełna dyskrecja. Nic co się dzieje w pałacu, nie może wydostać się na zewnątrz. Aha, o to chodzi. Jennifer mówiła o tym przez telefon Lekarz zalecił jej leżenie w łóżku, ale nikt spoza pałacu nie miał prawa się o tym dowiedzieć. To tajemnica wagi państwowej. Antony przebywał w Izraelu, gdzie jako je den z trzech mediatorów brał udział w rozmowach pokojo wych, a Jennifer nie chciała, żeby poddani wzięli mu za złe że nie siedzi przy łóżku żony. A z drugiej strony, uczestnicy rokowań musieli mieć pewność, że żadna ze stron nie za wiedzie. Od udziału księcia i ostatecznego efektu rozmów zależał los milionów ludzi. Federico jednoznacznie dał Pii do zrozumienia, że ma obawy co do jej dyskrecji. Mylił się. Kto jak kto, ale ona dość się napatrzyła na tragiczne konsekwencje politycznych zawirowań. Całym sercem popierała rokowania mogące przynieść upragnio ny pokój. Choć nie bardzo wyobrażała sobie, jak można wychowywać dzieci, jednocześnie próbując zbawić świat Obawiała się, że pełnienie odpowiedzialnych ról publicz nych nie idzie w parze z rodzicielstwem. Jednak swoje wąt pliwości zostawiła dla siebie. R S Limuzyna minęła pałacową bramę i Pia ujrzała cudowny ogród różany, a w tle wspaniałą fasadę pałacu. Przez Otwarty szyberdach słychać było śmiechy i radosne naworywania dziecięcych głosików. Może to dzieci księcia korzystają ze słońca i ciepłego wiatru znad Adriatyku? Pię korciło, by wyjrzeć przez okno i zobaczyć, kto się tak śmieje. - Wasza Wysokość, zdaję sobie sprawę z konieczności zachowania dyskrecji, proszę się nie niepokoić. Chciałabym jednak o coś zapytać... Czy na miejscu Antonyego, zostałby książę w Izraelu, czy wróciłby do domu? Federico wyjrzał przez okno, jakby szukał wzrokiem swoich synów. - Nie jestem na miejscu mojego brata. On jest następcą tronu i któregoś dnia zostanie władcą. Ma inne obowiązki niż ja. - Ale gdyby?